Ik ken Osmel nog niet zo lang maar was al onder de indruk van zijn verschijning. Een stevige kerel met de looks dat hij zo uit de sportschool zou rollen.
In het contact met hem beleef ik al veel creativiteit. Navraag bij hem bevestigden dit. Zo heb ik hem dan ook op deze donderdag avond gewoon uitgenodigd voor een lekkere maaltijd waarna wij aan onze schilder-clinic zouden beginnen.
Het eten was erg lekker en Osmel genoot voor twee. Een tweede bord met Tiki Masala ging er dan ook snel in. Wel lastig dat hij steeds onderbroken werd met vragen die we op hem afvuurden.
Bordje leeg; nou vooruit dan maar, neem ik ook een toetje. Nee, geen koffie want dan slaap ik vanacht slecht. Geef mij maar een kopje thee!
Nadat een van de schildersezels uit de schuur gehaald werden hebben we een maagdelijk wit 3D Doek op de ezel geinstalleerd.
Er was maar een kort gesprek voor nodig om Osmel zijn mening te laten veranderen van het schilderen van een realistisch bosje bloemen naar een creatieve uitbarsting met de verbeelding van zijn leven.
Het schilderij begon te leven na het idee dat Osmel zelf opperde; laten we mijn leven schilderen; mijn donkere verleden tegenover het wandelen in het licht in het zicht van het kruis.
Het doek ging gedurende het creatieve process groeien tot een mooi werk met diepere betekenis.
In een paar uur is er dus een kunstwerk ontstaan die na een goede vernislaag direct hangproof meegenomen kon worden.
Osmel bedankt voor het openhartige gesprek vanavond en kom gerust nog eens terug voor het beloofde potje tafeltennis!
